در این مقاله به بررسی انواع میزبانی سرور شامل سرور اختصاصی، سرور Hybrid، سرور مجازی و سرور ابری می پردازیم.
در میزبانی سرور بر خلاف سرویس میزبانی اشتراکی میزان منابع مشخصی به صورت اختصاصی در اختیار شما قرار می گیرد و در محیط آن منابع را با افراد دیگری مشترک نخواهید بود. شما با عناوین مختلف میزبانی در سطح وب آشنا می شوید و هر شرکتی نام / پلان خود را بر روی خدمات می گذارد اما در عمل همهی این سرویسها به چند دسته کلی تقسیم می شوند.
در این مقاله ما به بررسی انواع میزبانی اختصاصی تر می پردازیم ولی شما می توانید در مورد میزبانی اشتراکی و تفاوت آن با سرویس های اختصاصی را در مرکز دانش ما مطالعه نمایید.
Virtual Private Server که مخفف آن VPS است در فارسی تحت عنوان سرور مجازی شناخته می شود. VPS ها یک بخش کوچکی از یک سرور اختصاصی هستند که با کمک تکنولوژی های مجازی سازی به چند سرور تقسیم شده اند. در حقیقت، هر دو میزبانی اختصاصی محسوب می شوند. سرورهای VPS مزایای میزبانی وب را به شما می دهد، در حالی که به شما کنترل و قدرت بیشتر مانند سرور اختصاصی را عرضه می کند.
در این نوع از مجازی سازی منابع سخت افزاری سرور اصلی همانند CPU، Ram، Disk و کارت شبکه بین همهی سرورها به اشتراک گذاشته می شوند.
سرورهای Hybrid در واقع عملا همان سرور مجازی یا VPS ها هستند با این تفاوت که دیگر فضای ذخیره سازی را با دیگران به اشتراک نگذاشته اند. در این نوع از میزبانی سرور به هر سرور مجازی هارد دیسک مجزا تخصیص داده می شود که این امر در کنار افزایش امنیت و محرمانگی اطلاعات سرعت و کیفیت ذخیره سازی و پردازش را افزایش می دهد.
این روش از میزبانی سرور که جزو قدیمی ترین متدها است، یک سرور فیزیکی کامل بدون دخل و تصرفی در اختیار مشتریان گذاشته می شود و تمام منابع موجود برروی سرور در اختیار مالک آن است. یکی از مهمترین مزایای این روش از میزبانی سرور امکان نصب و راه اندازی تکنولوژی های مجازی سازی بر روی این سرورها و سپس ارایه سرور مجازی بر روی بستر آن می باشد.
سرور ابری بر بستر رایانش ابری میزبانی می شود. این نوع از روش میزبانی در واقع یک سرور مجازی VPS است که بر روی بستر رایانش ابری ساخته شده است. به دلیل این بستر در کنار مزایای پایه سرورهای مجازی قابلیت های بیشتری را نیز کسب نموده است: